GEL
VE OL
INSAN OLMAK IÇIN ALANI OLAN BIR EV
Sekiz odası, ortak mutfağı ve açık, ışık alan salonuyla yatılı bakımevi, hastalarımız için tam da istediğimiz şey: bir birliktelik mekânı. Sıcak renklerle dekore edilmiş, özenle döşenmiş ve sevgi dolu ayrıntılarla donatılmış olan yatılı bakımevi aynı zamanda en son teknik standartları sunuyor ve tamamen engelsiz. Evde ayrı bir bakım banyosu, gecelemeler için bir misafir odası ve dua ve tefekkür için bir oda bulunmaktadır.
Geniş açık alanımızda hastalarımız oyalanacak, deneyimleyecek ve rahatlayacak yerler bulacaktır: açık teraslı ve şezlonglu bir atriyum, gül pavyonu, sebze bahçesi, lavanta ile kaplı ve görkemli yaprak döken ağaçlarla çerçevelenmiş çayırlar ve çakıl yollar.
Bakımevimiz TÜV Süd tarafından sertifikalandırılmış ve yeniden sertifikalandırılmıştır ve 2005 yılında St Marienkrankenhaus Ludwigshafen arazisi üzerine inşa edilmiştir.
“Yolculuk bittiğinde, varış başlar.”
Hayatın tamamlandığını söyleyebilmek için her şeyi denemiş ya da her şeye sahip olmuş olmanız mı gerekir? Bir hayat hangi noktada “tamamlanmış” olur? Hepimiz geriye dönüp baktığımızda birçok şeyin ne kadar çabuk geçip gittiğine şaşırdığımız, hatta üzüldüğümüz anları biliriz. Ancak günlük yaşam genellikle bizi hızla geri getirir – ve bu düşünce kaybolur. Geriye, gücünü ve önemini sonluluğundan alan bir zaman dilimi kalır. Ölüm yaklaştıkça kendimizle ve yaşamlarımızla yüzleşmemiz kaçınılmazdır. Bu aşamayı sadece bir tehdit olarak değil, aynı zamanda açıklık ve farkındalık için bir fırsat olarak görmeyi başarabilirsek, o zaman bizden geriye hayatta kalan bir şeyler kalır. Hospizimiz bilinçli olarak bunun için bir yer olmayı amaçlamaktadır.
Fikirleri eylem takip eder: “HOSPIS” TERIMI
Hospis, Latince “hospitium”, “hostel”, “misafirperverlik”, “konuk evi” kelimelerinden türetilmiştir. Palyatif bakım anlamında günümüzdeki kullanımıyla hospis kelimesi, 1960’ların sonlarında İngiltere’de ilk kez açılan yataklı hospisler sayesinde çağdaş dil kültürüne girmiştir.
“Ve tekrar ve tekrar hayat! Tat. Kokla. Tadını çıkar. Tadını çıkarın. Kutlayın.”
Takım. Güç
Yatılı bir hospis, personel arasında geniş bir bilgi yelpazesi, ancak her şeyden önce sosyal beceriler gerektirir. Palyatif bakım ve destek her zaman bütünsel bir süreçtir ve ekip içinde empati, saygı ve iletişim olmadan hastaların hakkını vermek mümkün değildir.
Sonuçta bir hospis açık bir organizasyondur ve hastalarımız günlük çalışma ortamımızın doğrudan bir parçasıdır. Ruh halimiz ve tutumumuz onların hayatlarının gerçekliği üzerinde belirleyici bir etkiye sahiptir. İşte bu nedenle iç diyalog hasta odaklı ekip performansı için çok önemli ve vazgeçilmezdir.
